kemal

Kurmancî

Rengdêr

kemal

1. têgihiştî, şareza, ne xeşîm, ne naşî, ne cahil
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Têkildar

• kamil

Bide ber

• cemal
• hemal

Ji wêjeyê

Ez mame di hikmeta Xwedê da
Kurmanc di dewleta dinê da
Aya bi çi wechî mane mehrûm
Bilcumle ji bo çi bûne mehkûm
Kurmanc ne pir di bêkemal in
Ema yetîm û bêmecal in
Fîlcumle ne cahil û nezan in
Belkî sefîl û bêxudan in

(Ehmedê Xanî: Mem û Zîn, 1695)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Jê

• kemalî
• kemalîst
• kemalîtî
• kemalîzm
• kemaltî
• kemilandin
• kemilandî
• kemiliyayî
• kemilî
• kemilîner
• kemlîn

Werger

• Almanî:  →  m,  →  m,  →  m
• Tirkî:  → ,  → , ^? → 

Tirkî

Navdêr

1. gehiştî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. gihiştî, kemal
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
3. fiyeta herî zêde
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Werger

• Almanî:  →  m