kemn

Kurmancî

Navdêr

kemn m

1. mendîl, klîns, destmal, peçete, patek, paçik, xawlîk,
   kaxezên yan pateyên ku mirov destên xwe pê ziwa dike yan difina xwe pê kif dike
   • Piştî damezrandina Komara Tirkiyeyê, Kurdî ji zimanê perwerdeyî hate dûrkirin. Ew derfetên dema Osmaniyan ku di medreseyan de bidest xistibûn, ji holê hatin rakirin. Piştî girtina medreseyên Kurdî, êdî nifşên ku perwerdeya bi zimanê Kurdî nedîtin, gihîştin. Kurdistan bi van nifşên ku ji xwendinê bêpar man, bû qadeke paşve mayî. Tarîtiyeke nezaniyê, mîna kemneke reş bi ser welêt hate dakirin. Bi qedexekirina zimanî Kurdî re, beralîkirina ber bi Tirkî ve dest pê kir. Dibistanên Tirkî mîna komikên xilt, li seranserê welêt bilind bûn. — ()

Herwiha

• kemin

Bide ber

• kemîn

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

• Fînî:  → ,  → ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  → ,  → 

Rengdêr

kemn

1. (ne nû) Binêre kevn.