kif

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: kif

Navdêr

kif cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. dengê avêtina kilmûşî ji difinê

   Difina xwe kif kirin. ― difina xwe ji kilmûşî paqij kirin, kilmûş ji pozê xwe avêtin

Bide ber

• pif
• tif

Binêre herwiha

• kaf
• kef
• kîf

Jê

• kif kirin (lêker)
• kifker
• kifkif
• kifkirin (navdêr)
• kifkirî (rengdêr)

Etîmolojî

  Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

Werger

kif kirin

• Fînî:  → 
• Îngilîzî: to blow one's nose
• Swêdî:  →