kevlan

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: kev·lan

Navdêr

Tewandina kevlan
Zayenda nêr a binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kevlan	kevlan
Îzafe	kevlanê	kevlanên
Çemandî	kevlanî	kevlanan
Nîşandera çemandî	wî kevlanî	wan kevlanan
Bangkirin	kevlano	kevlanino
Zayenda nêr a nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	kevlanek	kevlanin
Îzafe	kevlanekî	kevlanine
Çemandî	kevlanekî	kevlaninan

kevlan n

1. Tişta/ê ku şûrî dikin tê de dema ku mirov li gel xwe hildigire lê di wê gavê de bi kar naîne.

   Hevmane: şûrdank, kalan

   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Bide ber

• kevan

Etîmolojî

Ji kevl +‎ -an.

Werger

• Almanî:  →  m
• Çînî: ()
• Farisî:  → 
• Fînî:  → ,  → ,  → 
• Fransî:  →  m
• Gaelîka skotî:  →  m,  →  m,  →  m,  →  m
• Holendî:  →  m
• Îngilîzî:  → ,  → 
• Îtalî:  →  m
• Japonî:  →  ()
• Koreyî: ()
• Latînî:  →  m
• Polonî:  →  m
• Portugalî:  →  m
• Rusî: () pirjimar
• Spanî:  →  m
• Swêdî:  →  g,  →  g
• Yûnanî: (), θήκη (thíki)