kef

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Kurmancî

Bilêvkirin

Zêdetir agahî Tewandina, Zayenda mê ya binavkirî ...

kef m, k-ya req

  1. Ava sabûn yan tayêt di nav de.
  2. Ava pêlan ya wek ava sabûnê dixwiye.

Ji wêjeyê

  • Hem kelî ew behr û kef da û dûxan,
    Kef bûye erd û dûxan bû asîman
      ()

Bi alfabeyên din

Bide ber

Etîmolojî

Ji proto-hindûewropî *koph2o- (çilm, kilmûş, lîk), proto-îranî *kepe-, hevreha avestayî kefe, pehlewî kef, farisî kef, osetî xef(e) (kilmûş), sanskrîtî kefe (çilm)

Werger

Ev qismê Wergerê ji malûmatên naveroka vê versiyona madeya a Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.
Zêdetir agahî Tewandina, Zayenda mê ya binavkirî ...

kef m

  1. çalika destî, pişka destî ya mirov tiştan dike tê de
    • Rûyê xwe xistibû nava kefa destên xwe...  ()

Etîmolojî

Ji erebî (), hevreha maltî keff, îbranî (kef), aramî (keppa), akadî 𒀉 (kappu), ugarî 𐎋𐎔 (k-p), hemû ji proto-samî *kapp-

Werger

Ev qismê Wergerê ji malûmatên naveroka vê versiyona madeya a Wîkîferhenga îngilîzî pêk tê.

kef m

  1. destgork yên ku nojdar di emeliyatan an jî dermankirina birînan de bikartînin

Bi alfabeyên din

Werger

kef m

  1. Berpala çiyê, ciyê hevraz
    kefa pişt gund.
    Zeviya li kefê.

Werger

Remove ads

Soranî

  1. kef

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads