lehce

 Binêre herwiha: lehçe û Lehçe

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: leh·ce

Navdêr

Tewandina lehce
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	lehce	lehce
Îzafe	lehceya lehca	lehceyên lehcên
Çemandî	lehceyê lehcê	lehceyan lehcan
Nîşandera çemandî	wê lehceyê wê lehcê	wan lehceyan wan lehcan
Bangkirin	lehceyê lehcê	lehceyino lehcino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	lehceyek lehcek	lehceyin lehcin
Îzafe	lehceyeke lehceke	lehceyine lehcine
Çemandî	lehceyekê lehcekê	lehceyinan lehcinan

lehce m

1. awayek ango şêweyek zimanekî ku li herêmekê pê tê peyivîn
   û hin peyvên wî û bendên rêzimana wî û dengkirina wî ji yên herêmên din cuda ne

   Kurmancî û soranî du lehceyên zimanê kurdî ne.

2. zimanê taybet,
   peyv û awayên taybet yên zimanî ku di nav kesên ji heman pîşeyî yan ji heman îdeolojiyê de tê bikaranîn

   lehceyê dadnasî de
   di lehceya komunîstan de

Hevmane

• zarava
• devok

Bide ber

• zar
• ziman

Jê

• lehceyî

Etîmolojî

Ji erebî ().

Werger

• Almanî:  →  mê,  →  nêr
• Bulgarî:  →  ()
• Çekî:  →  nêtar
• Çînî: 方言 (fāng yán)
• Danmarkî:  →  g
• Endonezyayî:  → 
• Farisî:  → , ^? → 
• Fînî:  → ,  → 
• Fransî:  →  nêr
• Holendî:  →  nêtar
• Îbranî:  →  ()
• Îngilîzî:  → 
• Îtalî:  →  nêr
• Îzlendî:  →  mê
• Japonî:  →  ()
• Katalanî:  →  nêr
• Koreyî:  →  ()
• Latînî:  →  mê,  →  mê
• Mecarî:  → 
• Norwecî:  →  nêr
• Portugalî:  →  nêr (Brazil),  →  nêr (Portugal)
• Rusî:  →  ()
• Slovakî:  →  nêtar
• Spanî:  →  nêr
• Swêdî:  →  g
• Tirkî:  → ,  → ,  → 
• Yûnanî:  →  ()