moral

Kurmancî

Navdêr

moral n

1. sinc, rewişt, exlaq, etîk
   rêç û qeydên reftarê
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. kêf, coş, jixwebawerî

   Moralê wan bilind e.

   Ew bikêf in. / Ew jixwebawer in.

Bide ber

• aqil
• namûs
• nirx
• reftar
• rûmet
• şeref

Etîmolojî

Ji îngilîzî ji latînî [Peyv?].

Jê

• bêmoral
• bêmoralî
• bimoral
• bimoralî
• moraldar
• moraldarî
• moralî
• moralîst
• moralîstî
• moralîzm
• moralnas
• moralnasî
• moralparêz
• moralparêzî
• moralperist
• moralperistî
• moralzan
• moralzanî

Werger

• Almanî:  →  m,  →  m,  →  m,  →  m,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → ,  →