sef

 Binêre herwiha: séf, sêf, šef, șef, şef, û šéf

Kurmancî

Bilêvkirin

• Kîtekirin: sef

Navdêr

Tewandina sef
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sef	sef
Îzafe	sefa	sefên
Çemandî	sefê	sefan
Nîşandera çemandî	wê sefê	wan sefan
Bangkirin	sefê	sefino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	sefek	sefin
Îzafe	sefeke	sefine
Çemandî	sefekê	sefinan

sef m

1. Pol, sinif, ref, kom, grûp, klas, revde.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. Çîn, tebeq, rêz, deste, koz, kategorî.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Ji wêjeya klasîk

• Sef bi sef westane pişta wî Melek
  Nazirê Nûra Muhemmed ew Melek — ()

Bi alfabeyên din

Bide ber

• def
• gef
• lef
• ref
• şef
• xef

Jê

• sef bûn (lêker)
• sef girtin (lêker)
• sef kirin (lêker)
• sefandin
• sefandî
• sefbûn (navdêr)
• sefbûyî (rengdêr)
• sefgirtin (navdêr)
• sefî
• sefîn
• sefkirin (navdêr)
• sefkirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?]

Werger

• Afrîkansî:  → 
• Albanî:  → 
• Almanî:  →  m
• Çekî:  → 
• Danmarkî:  → 
• Erebî: ^? → 
• Esperantoyî:  → 
• Farisî:  → 
• Ferî: ,
• Fînî:  → 
• Fransî:  →  m
• Gaelîka skotî:
• Holendî:  → ,  → 
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → 
• Katalanî:  → 
• Latînî:  → 
• Malezî:  → 
• Norwecî:  → 
• Papyamentoyî: ,
• Portugalî:  → 
• Romanyayî:  → 
• Rusî:  → 
• Spanî:  → 
• Swêdî:  → 
• Tagalogî: , ,  → 
• Tirkî:  → ,  → ,  → 
• Zuluyî:  → ,  →