tat

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Deng (Qers)^ⓘ
• Kîtekirin: tat

Navdêr 1

tat m

1. Mirovên ku dema dipeyivin tîpên nav peyva gellek car serhevdu dubare dikin û nikarin bi hêsanî bilêvkin û merema xwe vebêjin.
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]
2. zinar, helan, lat, kevirên pan û mezin, ferş
   • Lê mixabin tat û nehîtên kevrên wî çiyayî bê bervez bûn û ji xwe şkeft tunebûn... — ()

Herwiha

• taht
• teht

Jê

• tatî

Etîmolojî

Hevreha "text", ji zimanên îranî. Bo guherîna H/X bide ber kurmancî tehl, farisî (telx < *texl)

Werger

• Almanî: ^? →  m, ^? → 
• Erebî: ^?
• Farisî: ^?, ^? → , ^? → 
• Îngilîzî: ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^? → , ^?
• Tirkî:  → ,  → 

Navdêr 2

tat cins hewce ye (c=m: mê, c=n: nêr, c=mn: mê û nêr, c=nt: nêtar)

1. ereb (bi taybetî hin eşîrên ereb yên Mêrdînê)
   • "Tat" li cem me ji bo hin eşîrên ereb tê gotin. Bi kurdî jî dizanin, lê belê kurmanciya wan ji ya mehelmiyan jî xirabtir e. Hin zarokên wan di dema me de nêzîkî Hizbillahçiyan jî bûbûn. Lê, bi pirranî peywendiyên wan yên bi Kurdan re ne zêde xirab bûn. Bîstanên wan hene, cotkariyê dikin û heywanan xwedî dikin. Me li dikana xwe mastê wan difiroşt. Ez bi xwe jî çûme Sellaxê, nêzîkî Qezê ye, me ji wira cebeş û petêx dianîn û difiroştin. — ()

Jê

• tatî

Werger

Rengdêr

tat

1. goc, destê nikare ti tiştî bigire,
   mirova/ê nizane baş bi destên xwe tiştan bike
   • Tat bûn: Weke ku destê yekî tu tiştekî pênegir e. — ()

Jê

• (lêker) tat bûn
• (lêker) tat kirin
• (navdêr) tatbûn
• (rengdêr) tatbûyî
• tatî
• tatker
• (navdêr) tatkirin
• (rengdêr) tatkirî

Werger

• Almanî: ^? →  m