teb

Kurmancî

Navdêr

Tewandina teb
Zayenda mê ya binavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	teb	teb
Îzafe	teba	tebên
Çemandî	tebê	teban
Nîşandera çemandî	wê tebê	wan teban
Bangkirin	tebê	tebino
Zayenda mê ya nebinavkirî
Rewş	Yekjimar	Pirjimar
Navkî	tebek	tebin
Îzafe	tebeke	tebine
Çemandî	tebekê	tebinan

teb m

1. atî, fê, edr, hedr, keps, edir, da epîlepsî,
   êşek e car-car tavilê têt mirovî û mirov bêhiş dibe û bêhemdî xwe dilive

   Dîsan tebê girt û bi erdê ket.

2. epîlepsî^{[Ev rêz ji aliyê botê ve lê hatiye zêdekirin, ji kerema xwe re kontrol bike!].}

Herwiha

• tep (2)

Bide ber

• tib

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Jê

• tebdar
• tebdarî
• tebgir
• tebgirî

Ji wêjeya klasîk

• Naçar gelek bi şîr fena bûn
  Hetta ko hinek bi dîn teba bûn — ()

Werger

• Albanî:  → ,
• Almanî:  m,
• Bulgarî: епилепсия (epîlepsiya)
• Çekî:  → ,  → 
• Çînî:
• Danmarkî:
• Endonezyayî:  → , ,  → 
• Erebî:
• Esperantoyî:
• Fînî:  → ,  → 
• Fransî:  →  m
• Holendî:  → ,
• Îbranî: , ,
• Îngilîzî:  → 
• Îtalî:  →  m
• Japonî:  → 
• Koreyî:  →  ()
• Mecarî:  → 
• Papyamentoyî:
• Portugalî:  → 
• Romanyayî:  → 
• Rusî: эпилепсия (epîlepsiya)
• Sirananî:
• Sirboxirwatî:  → 
• Sirboxirwatî:

  Kirîlî:

  Latînî:

• Spanî:  → 
• Tirkî:  → ,  → 
• Tirkmenî: ,
• Ûkraynî: ()
• Yûnanî:  →  ()