zen

Kurmancî

Bilêvkirin

• IPA^(kilîd): //
• Kîtekirin: zen

Navdêr 1

zen m

zen kirin

1. hesibandin, texmîn kirin, guman,
   tiştek wek tiştekî hesab kirin

   Xwe mezin zen neke! (Xwe mezin nehesibîne. Bawer neke ku tu xurt î.)

   • Xwe "serberdayî" zen meke. Lewre, dema tu bi nêrîneke zanyarî li vê mêhvangeha dinyayê binihêrî tu qet tiştekî bêxaye û bênîzam nabînî. Tu dê çawa bê nîzam û bê xaye bî. — ()

Herwiha

• icmal

Etîmolojî

Ji erebî (). Wek zan ketiye tirkî jî.

Jê

• zen kirin (lêker)
• zen kirin
• zenker
• zenkirin
• zenkirin (navdêr)
• zenkirî (rengdêr)
• zenkirî

Werger

• Almanî:  →  m
• Erebî: ^?
• Farisî:  → 
• Tirkî:  → ,  → 

Navdêr 2

zen m

1. rêbazeke yan mezhebeke bûdîstî ye û bi taybetî pûte bi medîtasyonê dike
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Herwiha

• zên

Etîmolojî

Deyn ji îngilîzî ji japonî () ji çînî  / () ji sanskrîtî () ji proto-hindûewropî (“dîtin”), binere: dîtin.

Werger

• Almanî:  → 
• Bretonî:
• Çînî:  →  ()
• Esperantoyî:
• Fînî:  → 
• Fransî:  → 
• Îngilîzî:  → 
• Japonî:  →  ()
• Koreyî:  →  ()
• Tirkî:  → 

Tirkî

Navdêr

1. jin
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Volapûkî

Navdêr

1. xwelî
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev made ji wergerên xwelî hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}