zo

Kurmancî

Rengdêr

zo

1. Du tişt yan kes bi hev re.

   Kevirên di destê min yê çepê de veşartî bêje: fer yan zo?

   Hevmane: cot

2. cêwî, cêmik, hevalcêmk
   • Em ji piştî şeş an deh rojên meha Remezanê re şeşek an dehek dibêjin. Bi wateya cêwî em "zo" bi kar tînin. — ()

Dijmane

• fer
• kit

Bide ber

• zû
• za

Jê

• zo bûn (lêker)
• zo kirin (lêker)
• zobûn (navdêr)
• zobûyî (rengdêr)
• zokirin (navdêr)
• zokirî (rengdêr)

Etîmolojî

Ji erebî (zewc: cot; mêr, hevser), têkilî zewac, zewc, zewce, izdiwac, ji aramî (zewga: cot; hevser, jin yan mêr) ji yûnanî () (zugos: cot, du tiştên li gel hev) ji proto-hindûewropî yeug- (bi hev ve girê dan) ku herwiha serekaniya cot ya kurdî ye jî. Bo guherîna "-ew-" bi "-o-" bide ber "xox" ji erebî "xewx". Bo ketina "c" ji dawiya peyvê bide ber "gazin" ji "gazinc / gazind".

Werger

• Almanî:  → ,  →  nêtar
• Farisî:
• Îngilîzî:  → ,  → ,  → ,  → 
• Tirkî:  → ,  → 

Kreyoliya fransî ya Louisiana

Cînav

1. we (hûn)
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Holendî

Hoker

1. zû, bi lez
   • Nimûneyekê lê zêde bike [ biguhêre ]

Çavkanî

Ev made ji wergerên zû hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]}