Apamea

Apamea ad Orontem fuit urbs olim praeclara, hodie ruinosa, in finibus Syriae iacens non procul a flumine Oronte. Nomen ab uxore conditoris Seleuci Nicatoris Apama accepit^[1]. A primis incolis Macedonibus 'Pellam' quoque appellatam, auctor est Strabo. Ibi Seleucidae reges elephantos et equos nutriebant ceteraque ad exercitum instruendum idonea ponebant atque in primis eos homines qui ceteros artes belli docebant eo arcessebant. Collis eximie munitus erat inter flumen et paludes ita ut Caecilius Bassus a Caesare anno 46 a.C.n. secessionem faciens ibi per duos annos legionibus adversus se missis feliciter restiterit nec vinci potuerit.

Vide etiam paginam discretivam: Apamea (discretiva).

Apamea

Situs urbis Apameae

Incolae noti

• Posidonius (ca. 135 a.C.n.–51 a.C.n.), philosophus Stoicus
• Sextus Varius Marcellus (saeculo 2 p.C.n.), procurator provinciae Britanniae et pater imperatoris Elagabali
• Oppianus Apameensis (saeculo 3 p.C.n.), poeta didacticus Graecus, qui scripsit Cynegetica