Exstinctio linguarum

Exstinctio linguarum, etiam exstinctio linguistica et mors linguarum, atque adeo linguicidium,^[1][2] in linguistica fit cum lingua suum ultimum loquentem vernaculum amittat. Quae est ratio civitates orationis afficiens, ubi gradus facultatis linguisticae quem loquentes possident certae varietatis linguae imminuitur, ad ultimum nullos indigenas vel fluentes varietatis loquentes efficiens. Mors ullam proprietatem vel genus linguae afficere potest, dialectis et linguis non exclusis. Mors linguae non confundenda est cum attritione linguarum (etiam amissio linguarum appellata), quae damnum peritiae in lingua gradu singularis describit.^[3]

Truganini, una ex ultimis loquentibus ullius linguae vernaculae Tasmaniae.

Dolly Pentreath, ultima loquens indigena linguae Cornubicae. Imago caelata, anno 1781 divulgata.

Mutatio linguarum exitus linguicidii esse potest, cum sodales gregis ethnici eorum linguam hereditate exceptam pro eorum prima lingua non diutius discunt. Tabula Anglice signata.

Nexus interni

• Ethnocidium
• Genocidium culturae
• Hegemonia culturae
• Indigenae
• Imperialismus linguisticus
• Iura linguistica
• Lingua classica
• Linguae mundi
• Lingua exstincta
• Lingua franca
• Lingua indigena
• Lingua minoritatis
• Lingua periclitata
• Lingua regionalis
• Ethnologue
• The Linguists, pellicula documentaria
• Propositum Rosettanum
• Dies mundialis poësis