Ibn-ar-Ravandi
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Ibn-ar-Ravandi[1] (Persice ابو الحسن احمد بن یحیی بن اسحاق راوندی, Arabice أبو الحسن أحمد بن يحيى بن إسحاق الراوندي, id est Husaini pater Ahmedus Iahiae filius Isaaci filii Ravandita) erat scriptor Arabicus originis Persicae verisimiliter natus in Chorasano anno 827 et mortuus anno 911.
Primo fuit magister sectae Islamicae Mutazilitarum, postea sectae Siiticae. Denique omnes sectas religiosas reprehendit et se cogitationi liberae dedicavit.
Auctor est multorum librorum quibus religiones reiecit. Plurimi librorum perierunt, sed nonnulli nobis parte noti remanent refutationibus ab aliis expositis. Inter quos sunt Refutatio (كتاب الدامق - Kitāb al-Dāmiq, scil. Corani) et Liber Smaragdi (كتاب الزمرد - Kitāb al-Zumurrud, prophetiam reprehendens et Islamum reiciens).
Remove ads
Notae
Nexus externi
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads