Magnus Ducatus Tusciae

Magnus Ducatus Tusciae^[1] seu Magnus Ducatus Hetruriae^[2] (Italiane Granducato di Toscana) fuit civitas sui iuris in Tuscia regione Italica.

Magnus Ducatus Tusciae

Sermo officialis	Italicus sive Tuscus
Caput	Florentia
Forma	Magnus Ducatus
Dux Civitatis	Magnus Dux
Institutio	1569
Finis	1860 (in dicionem Regni Sardiniae redactus)
Primus Magnus Dux	Cosmus I Medices (1569–1574)
Ultimus Magnus Dux	Ferdinandus IV Tusciae (1859–1860)

Magnus Ducatus Tusciae (terrae flavae pictae in media Italia) anno 1815 post consilium Vindobonense

Per bullam papae Pii V die 27 Augusti 1569 Cosmus I Medices iam dux Florentiae magnus dux Tusciae factus est.

Usque ad annum 1737 magni duces Tusciae ad familiam Mediceam, postea ad familiam Habsburgi-Lotharingiae pertinuerunt.

Magnus ducatus finem habuit anno 1860, cum ultimus dux expulsus et Tuscia per plebiscitum adiuncta esset Regno Sardiniae, quod insequenti anno novum regnum Italiae factum est.

Magni Duces Tusciae Familiae Mediceae 1569-1737

• Cosmus I Medices 1569-1574
• Franciscus I Medices 1574-1587
• Ferdinandus I Medices 1587-1609
• Cosmus II Medices 1609-1621
• Ferdinandus II Medices 1621-1670
• Cosmus III Medices 1670-1723
• Ioannes Gaston Medices 1723-1737

Magni Duces Tusciae Familiae Habsburgi-Lotharingiae 1737-1860

• Franciscus I 1737- 1765, qui etiam Romanorum Imperator fuit;
• Petrus Leopoldus 1765 - 1790, qui postea usque ad mortem anno 1792 Romanorum Imperator fuit;
• Ferdinandus III 1790-1801 et post invasionem Napoleonis 1814-1824
• Leopoldus II 1824 -1859 (anno 1848 breviter Tuscia respublica fit)
• Ferdinandus IV 1859-1860