Pakistania

From Wikipedia, the free encyclopedia

Pakistania
Remove ads

Pakistania[1][2] (Urduice پاکستان Pākistān), rite Respublica Islamica Pakistaniae (اِسلامی جمہوریہ پاکِستان), est res publica in Asia Meridiana sita, prope terram antiquam cui nomen Graece Sindhos et nostra lingua Sindus est. Quae civitas est quinta a maxima inter orbem terrarum, paene 242 milliones civium habens, et secunda a maxima quae ad numeros Musulmanorum spectat.[3]

Quick facts
Remove ads

Historia

Si plus cognoscere vis, vide etiam Mohenjo-daro.

Millennio tertio a.C.n. floruit civilizatio Vallis Indi ubi Pakistania nunc stat. Usque ad saeculum vigesimum, nulla distinctio inter Pakistaniam, Indiam, aliasque civitates Asiae Meridianae obtinebat.

Pakistania est creata ex parte Indiae post 'pugnam pacalem' (ut dicitur) Mohandai Gandhi contra Britannos qui tunc Indiam regebant. Muhammad Ali Jinnah, dux Musulmanorum Indianorum (amicusque Mohandai Gandhi), aliique Musulmani putabant Musulmanos Indianos non satis securos futuros esse, ergo res publica propria, Pakistania, creata est quando Britanni regere cesserunt anno 1947. Jinnah ipsi, quia certamen civitatis pro libertate duxerat, agnomina 'Quaid-e-Azam' ('dux magnus') et 'Baba-e-Qaum' ('pater patriae') data sunt, cuius dies natails, 25 Decembris, in Pakistania colebatur.

Pakistania Indiaque quater inter se pugnaverunt: ter (annis 1947, 1965, 1999) quia ambae res publicae regionem Casmiriae regere volunt, et semel (anno 1971) quando Pakistania Orientalis (nunc Bangladesha) libera esse volebat. Et Pakistania et India arma atomica habent.

Remove ads

Geographia

Alexandri Magni post occupationem, Sindus de Indiam separatum erat, in culturam Hellenicam classicam inclusum. Deinde geographia et toponymia classica Graeco-Latina plerumque cognitae sunt.

Finitimi Pakistaniae sunt Irania, in parte inter australem et occidentem; Afghania, in parte australe et in parte septentrionale; Res Publica Popularis Sinarum, in parte inter occidentem et septentrionalem; et India, in parte orientale. Pars australis Pakistaniae ad Oceanum Indicum spectat.

In parte septentrionali sunt montes alti; unus, K2 nomine, est altissimum telluris cacumen praeter Montem Everestem. Montes per partem occidentalem patent. Prope australem et orientalem partem est Cholistan, regio deserta; planities in parte australi et occidentali quoque paene deserta est. Reliqua pars superficiei terram ad agriculturam aptam continet.

Clima maioris partis Pakistaniae est tropicale, cum pluviis monsoniis dictis aestate usque ad mensem Septembrem. Plures species animalium et plantarum Pakistaniam habitant.

Montes maiores

  • M. Emaus (hodie Karakoram, 8611 m)
  • M. Emodus (hodie Himalayas, Indice antiquo Himavat)
  • M. Paropanisus (hodie Hindukush, 7890 m)
  • M. Parustus (hodie Sulayman, 4761 m)
  • M. Sindhus (hodie Kirthar, 3451 m)

Cacumina altissima

Thumb
Despectus in Nanga Parbat.

Flumina maiora

Urbes antiquae

Thumb
Imago saltatricis, e Mohenjo-daro (Civilizatio Vallis Indi)
  • Mallorum urbs (hodie Multan)
  • Mansera (hodie Shahbazar)
  • Masana (hodie Gwadar)
  • Morostobia (hodie Karachium)
  • Opiana (hodie Alipur)
  • Pactala (hodie Hyderabad)
  • Peuklotis (hodie Peshawar)
  • Pura (hodie Bangur)
  • Rhambakia (hodie Shahbilwal)
  • Taxila (hodie Sirkap)

Urbes maximae

Conferatur pagina principalis: Index urbium Pakistaniae.
More information Nomen Latinum, Nomen Urdu ...

Provinciae

More information Provincia, Caput ...
Remove ads

Notae

Bibliographia

Nexus interni

Nexus externi

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads