Semitae

Semitae^[1][2] (ab Hebraico שם, Sem, persona biblicus) in linguistica et ethnologia, gentes Semiticae et cultura Semitica sunt appellationes his diebus maxima ex parte obsoletae^[3] pro hominibus, qui lingua ac cultura Semitica coniuncti sunt. Terminus technicus "Semiticus" tantum ad linguas Semiticas et populos antiquos, qui talibus linguis usi sunt, denotandum adhuc in usu est.

Tabula distributionis linguarum Semiticarum.

Tabula distributionis linguarum Semiticarum circa saeculum primum.

Divisio orbis terrarum inter Sem, Cham et Iafeth: tabula geographica ex editione principe Etymologiarum Isidori Hispalensis, 1472

Diffusio linguarum Semiticarum

Hae linguae imprimis in Medio Oriente, in Cornu Africae et in Malta diffusae sunt.

Si plus cognoscere vis, vide etiam Linguae Semiticae.

Historia et abusus notionis

Historicus theodiscus Augustus Ludovicus de Schlözer (August Ludwig von Schlözer) anno 1781 notionem creavit indicem populorum in libro Genesis (Gen 10) recovando, ubi fere omnes gentes Asiae occidentalis "filii Sem" appellantur.

A quibusdam Iudaei "Semitae" nominatae sunt, quo verbo eos "phylen vilem" (Theodisce: "minderwertige Rasse") et ad culturam propriam hebetem esse denotarentur. Ex quo vox Antisemitismus nata est (inimici Iudaeorum se "Antisemitae" appellabant). Tyrannide Nazistica paene finita usus vocis "Antisemitismus", ne sensus animique sociorum Arabicorum violarentur, aboletus et verbo "inimicus Iudaeorum" expletus est.

Nexus interni

• Linguae Afroasiaticae