Elementum

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /eleˈmentum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: e·le·men·tum — morphologica: element-um

Notatio

Notatione incerta; fortasse a litteris L M N (el em en).

Nomen substantivum

ĕlĕment|um, -ī neut.

1. √ Quisquam simplicissimarum essentialiumve partium vel principiorum in quo aliquid consistit, aut in quo constitutio vel vis fundamentalis alicuius sunt.
   1. chem. substantia simplex chemicae
   2. alchem. unum ex quattuor prior caemento structura, i.e. aqua, terra, ignis et aer
2. plur. → alphabetum, abecedarium
3. plur. Principia, rudimenta, praecipue artium et scientiarum.

Declinatio

n.	sing.	plur.
nom.	elementum	elementa	I
gen.	elementī	elementōrum	II
dat.	elementō	elementīs	III
acc.	elementum	elementa	IV
abl.	elementō	elementīs	VI
voc.	elementum	elementa	V

Translationes

Substantia simplex chemicae

Anglice: element (en)

Germanice: Element (de) n

Esperantice

√ elemento ☞eo

Finnice

√ perusosa ☞fi, in chemia, alchemia alkuaine ☞fi, in alchemia elementti ☞fi

Francogallice

√ élément masc. ☞fr

Graeca Antiqua

√ στοιχεῖον (stoechīon, neut.)

Hispanice

√ elemento ☞es

Lusitane

√ elemento ☞pt

Ruthenice

√ стихия (stixíja, fem.; etiam alchem.) ☞ru, элемент (elemént, masc.; in chem.) ☞ru

Vide etiam

• Index elementorum chemicorum Victionarii
• Thesaurus:elementa