Pax

Solum Pax Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. pax.

Latine

Vicipaedia articulum habet de Pace.

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpaːks/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Pāx — morphologica: Pax

Nomen proprium

Pā|x, -cis fem.

1. (Myth.) dea pacis.
2. (Metonymicē) personificatio pacis.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	Pāx	—	I
gen.	Pācis	—	II
dat.	Pācī	—	III
acc.	Pācem	—	IV
abl.	Pāce	—	VI
voc.	Pāx	—	V

Discretiva

Pax dictio est in variis linguis:

• Anglice: Pax
• Germanice: Pax

Dictiones similes

• Anglice: pax
• Corduene: pax
• Francogallice: pax
• Suecice: pax

Formae affines

Latine

Pāx

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
Pāx	casus vocativus singularis	nominis Pāx

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈpaːks/

(classice)

Syllabificatio phonetica: Pāx — morphologica: Pax

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (versio II, 17/18 p. Chr. n.)

• Ipsum nos carmen deduxit Pacis ad aram:

haec erit a mensis fine secunda dies.

frondibus Actiacis comptos redimita capillos,

Pax, ades et toto mitis in orbe mane.

dum desint hostes, desit quoque causa triumphi:

tu ducibus bello gloria maior eris. —Fasti Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes