absolutae

Discretiva

absolutae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
absolūtae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii absolūtus
absolūtae	casus dativus singularis · genus femininum	participii absolūtus
absolūtae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii absolūtus
absolūtae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii absolūtus

Appellatio pronuntiatusque

API: /absoˈluːtae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·tae — morphologica: ab-solut-ae

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Imo secundum hoc distinguuntur naturalia a mathematicis et metaphysicis, quod haec ipsa in sui ratione, consideratione et consistentia materiam complectuntur; mathematica considerant de formis, quae licet habeant esse in materia, tamen absolutae a materia considerantur; metaphysicus vero de formis illis, quae neque secundum esse neque secundum considerationem materiam agnoscunt. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni ^[1][2]

Fontes