absolutiorem

Discretiva

absolutiorem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
absolūtiōrem	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus)
absolūtiōrem	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus)

Appellatio pronuntiatusque

API: /absoluːtiˈoːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·ti·ō·rem — morphologica: ab-solut-ior-em

Loci

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas nova

saec. XVI.

• Iuxta absolutiorem tertii contemplationem experimur, ut particularia omnia ad certas species, omnes subinde species ad subalternata genera, quae tandem ad unum communissimum generalissimumque esse, ens, idque ad absolutissimam entitatem, veritatem, monadem ascendit. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni ^[1][2]

Fontes