absolutius

Discretiva

absolutius dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
absolūtius	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus)
absolūtius	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus)
absolūtius	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi absolūtior (absolūtus comparativus)
absolūtius	gradus comparativus	adverbii absolūtē

Appellatio pronuntiatusque

API: /absoˈluːtius/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·so·lū·ti·us — morphologica: ab-solut-ius

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Aurum invenitur in nostro orbe, ut omittamus Indicum a formicis aut apud Scythas grypis erutum, tribus modis: fluminum ramentis, ut in Tago Hispaniae, Pado Italiae, Hebro Thraciae, Pactolo Asiae, Gange Indiae, nec ullum absolutius aurum est, ut cursu ipso attrituque perpolitum. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes