absolvi

Discretiva

absolvi dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: absolvi
• Esperantice: absolvi

Formae affines

Latine

absolvī

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
absolvī	—	praesens	passiva	infinitivus	absolvō (absolvere)
absolvī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	absolvō (absolvere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /abˈsolwiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ab·sol·vī — morphologica: ab-solv-i

Dacoromane

absolvi

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
absolvi	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	absolva
absolvi	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	absolva
absolvi	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	absolvi
absolvi	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	absolvi

Appellatio pronuntiatusque

API: /abˈsolvʲ/

Syllabificatio phonetica: ab·solvi — morphologica: ab-solv-i

Proprietates grammaticales²

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
absolvi	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	absolvi

Appellatio pronuntiatusque

API: /absolˈvi/

Syllabificatio phonetica: ab·sol·vi — morphologica: ab-solv-i

Lusitane

absolvi

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
absolvi	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	absolver

Appellatio pronuntiatusque

API: [ɜbsołˈvi]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: ab·sol·vi — morphologica: ab-solv-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Terentius Varro -116…-27

Titus Livius -58…+17

C. Plinius Secundus 23-79

P. Cornelius Tacitus ca. 55-117

Aulus Gellius ca. 130-180

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (45 a.C.n.)

• ut enim in vite ut in pecude, nisi quae vis obstitit, videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire, atque ut pictura et fabrica ceteraeque artes habent quendam absoluti operis effectum, sic in omni natura ac multo etiam magis necesse est absolvi aliquid ac perfici. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class. (ca. 37 a.C.n.)

• Quarto intervallo inter solstitium et caniculam plerique messem faciunt, quod frumentum dicunt quindecim diebus esse in vaginis, quindecim florere, quindecim exarescere, cum sit maturum. Arationes absolvi, quae eo fructuosiores fiunt, quo caldiore terra aratur. —De agricultura Varronis ^[3][2]

class.

• Volgatur deinde rumor duas deesse tabulas quibus adiectis absolvi posse velut corpus omnis Romani iuris. Ea exspectatio, cum dies comitiorum adpropinquaret, desiderium decemviros iterum creandi fecit. —Ab urbe condita Titi Livii ^[4][2]

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

• genicula autem sunt tritico quaterna, farri sena, hordeo octona. sed non ante supra dictum geniculorum numerum conceptus est spicae, qui ut spem sui fecit, IIII aut V tardissime diebus florere incipiunt totidemque aut paulo pluribus deflorescunt, hordea vero, cum tardissime, diebus VII. Varro quater novenis diebus fruges absolvi tradit et mense nono meti. —Naturalis historia Plinii ^[5][2]

Latinitas postclassica

saec. II. (ca. 116 p.C.n.)

• ac si Plautus aut quis alius rem publicam iudicaturus obtinuerit, desunt scilicet mihi accusatores qui non verba impatientia caritatis aliquando incauta, sed ea crimina obiciant quibus nisi a filio absolvi non possim. —Annales P. Cornelii Taciti ^[6][2]

saec. II. (ca. 170-177 p.C.n.)

• Nam quae reliquit perfecta expolitaque quibusque inposuit census atque dilectus sui supremam manum, omni poeticae venustatis laude florent; sed quae procrastinata sunt ab eo, ut post recenserentur, et absolvi, quoniam mors praeverterat, nequiverunt, nequaquam poetarum elegantissimi nomine atque iudicio digna sunt. —Noctes Atticae A. Gellii ^[7][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Homerus apud Grecos solium possidet ingenii: cuius sententie non ego sed Plinius auctor est, uberiorem sibi hanc latioremque gloriam non limitatis finibus assignans. Constat in gemino ipsius opere philosophie magnas partes multo melius multoque gravius quam ab ipsis philosophie professoribus absolvi. —Rerum memorandarum libri Petrarcae ^[8]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Accidentia praeterea propria, in quorum definitione subiectum ponitur, non possunt absolvi secundum rationem ad ipsum, alioqui contingeret hominem non esse bipedem, aut in definitione bipedis homo collocaretur; atqui in hominis ratione bipes inesse dictum est. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni ^[9][2]

Fontes

8. Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - Rerum memorandarum libri. (Universitas Turicensis): Liber II. 25: [Externa, [1]] — absolvi