adfer

Discretiva

adfer dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
adfer	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	adferō (adferre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈadfer/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ad·fer — morphologica: ad-fer

Formae aliae

• affer

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Iam si pugnandum est, quo tempore, in casu, quo consilio, in temporibus situm est. Itaque te in ea quaestione non exerceo; ad ea quae dixi adfer si quid habes. Equidem dies noctesque torqueor. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Non legis iussu lectum venistis in unum:

Fungitur in vobis munere legis amor.

Blanditias molles auremque iuvantia verba

Adfer, ut adventu laeta sit illa tuo.

Non ego divitibus venio praeceptor amandi:

Nil opus est illi, qui dabit, arte mea;

Secum habet ingenium, qui, cum libet, ‘accipe’ dicit;

Cedimus: inventis plus placet ille meis. —Ars amatoria Ovidii Nasonis ^[3][2]

Fontes