adfero

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈadferoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: af·fe·rō — morphologica: ad-fer-o

Formae aliae

• afferō

Notatio

← Latine: ad + ferō

Verbum transitivum

adfĕr|ō, -re, adtŭlī, adlātum

1. Ferre rem ad locum.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
adfer-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	adferō	adferam		adferēbam	adferrem	adferam
II. sing.	adfers	adferās	adfer!	adferēbās	adferrēs	adferēs	adfertō!
III. sing.	adfert	adferat		adferēbat	adferret	adferet	adfertō!
I. plur.	adferimus	adferāmus		adferēbāmus	adferrēmus	adferēmus
II. plur.	adfertis	adferātis	adferte!	adferēbātis	adferrētis	adferētis	adfertōte!
III. plur.	adferunt	adferant		adferēbant	adferrent	adferent	adferuntō!
Thema	Vox passiva
adfer-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	adferor	adferar		adferēbar	adferrer	adferar
II. sing.	adferris	adferāris	—	adferēbāris	adferrēris	adferēris	—
III. sing.	adfertur	adferātur		adferēbātur	adferrētur	adferētur	—
I. plur.	adferimur	adferāmur		adferēbāmur	adferrēmur	adferēmur
II. plur.	adferiminī	adferāminī	—	adferēbāminī	adferrēminī	adferēminī	—
III. plur.	adferuntur	adferantur		adferēbantur	adferrentur	adferentur	—

Thema	Vox activa
adtul-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	adtulī	adtulerim	adtuleram	adtulissem	adtulerō
II. sing.	adtulistī	adtuleris	adtulerās	adtulissēs	adtuleris
III. sing.	adtulit	adtulerit	adtulerat	adtulisset	adtulerit
I. plur.	adtulimus	adtulerimus	adtulerāmus	adtulissēmus	adtulerimus
II. plur.	adtulistis	adtuleritis	adtulerātis	adtulissētis	adtuleritis
III. plur.	adtulērunt	adtulerint	adtulerant	adtulissent	adtulerint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	adferre	adtulisse	adlātūrum, -am, -um esse	adferēns		adlātūrus, -a, -um­
Vox passiva	adferrī	adlātum, -am, -um esse	adlātum īrī		adlātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
adferendī		adferendus, -a, -um			adlātum	adlātū

Dictiones collatae

• ferō, ferre, tulī, lātum

Synonyma

• afferō, afferre, attulī, allātum

Composita

• anteferō, anteferre, antetulī, antelātum
• auferō, auferre, abstulī, ablātum
• cōnferō, cōnferre, contulī, collātum; conlātum
• circumferō, circumferre, circumtulī, circumlātum
• dēferō, dēferre, dētulī, dēlātum
• differō, differre, distulī, dīlātum
• efferō, efferre, extulī, ēlātum
• īnferō, īnferre, intulī, illātum
• intrōferō, intrōferre, intrōtulī, intrōlātum
• offerō, offerre, obtulī, oblātum
• perferō, perferre, pertulī, perlātum
• postferō, postferre
• praeferō, praeferre, praetulī, praelātum
• prōferō, prōferre, prōtulī, prōlātum
• referō, referre, rettulī, relātum
• sufferō, sufferre
• trānsferō, trānsferre, trānstulī, trānslātum; trāferō, trālātum

Dictiones derivatae

• adtulō, adtulere

Translationes

Ferre rem ad locum	dilatare ▼

Ferre rem ad locum	collabi ▲

Anglice: bring on (en) Germanice: herbeitragen (de), herbeibringen (de), herbeischaffen (de)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Vitruvius ca. -30/-22

Titus Livius -58/+17

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Vix enim spero mihi hunc veniam daturum, etsi multa adfero iusta ad impetrandum. —Epistolae ad Atticum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Novitas populum cum avertisset, conspexit eum Alexander. admirans ei iussit locum dari, ut accederet, interrogavitque, quis esset. at ille: ‘Dinocrates’, inquit, ‘architectus Macedo, qui ad te cogitationes et formas adfero dignas tuae claritati. namque Athon montem formavi in statuae virilis figuram, cuius manu laeva designavi civitatis amplissimae moenia, dextera pateram, quae exciperet omnium fluminum, quae sunt in eo monte, aquam, ut inde in mare profunderetur’. —De architectura Vitruvii ^[3][2]

class.

• Postquam nec ab Romanis vobis ulla est spes nec vestra vos iam aut arma aut moenia satis defendunt, pacem adfero ad vos magis necessariam quam aequam. —Ab urbe condita Titi Livii ^[4][2]

Fontes