Appellatio pronuntiatusque
- Syllabificatio phonetica: ad·mo·ve·ō — morphologica: ad-mov-eo
Verbum transitivum
ădmŏv|ĕō, -ēre, ădmōvī, ădmōtum
- √ Movēre (aliquem vel aliquid) ad (locum).
Coniugatio
Verbum finitum
More information Thema, Vox activa ...
| Thema |
Vox activa |
| admov- |
Tempus praesens |
imperfectum |
futurum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
imperat. |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
imperat. |
| I. sing. |
admoveō |
admoveam |
|
admovēbam |
admovērem |
admovēbō |
|
| II. sing. |
admovēs |
admoveās |
admovē! |
admovēbās |
admovērēs |
admovēbis |
admovētō! |
| III. sing. |
admovet |
admoveat |
|
admovēbat |
admovēret |
admovēbit |
admovētō! |
| I. plur. |
admovēmus |
admoveāmus |
|
admovēbāmus |
admovērēmus |
admovēbimus |
|
| II. plur. |
admovētis |
admoveātis |
admovēte! |
admovēbātis |
admovērētis |
admovēbitis |
admovētōte! |
| III. plur. |
admovent |
admoveant |
|
admovēbant |
admovērent |
admovēbunt |
admoventō! |
| Thema |
Vox passiva |
| admov- |
Tempus praesens |
imperfectum |
futurum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
imperat. |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
imperat. |
| I. sing. |
admoveor |
admovear |
|
admovēbar |
admovērer |
admovēbor |
|
| II. sing. |
admovēris |
admoveāris |
admovēre! |
admovēbāris |
admovērēris |
admovēberis |
admovētor! |
| III. sing. |
admovētur |
admoveātur |
|
admovēbātur |
admovērētur |
admovēbitur |
admovētor! |
| I. plur. |
admovēmur |
admoveāmur |
|
admovēbāmur |
admovērēmur |
admovēbimur |
|
| II. plur. |
admovēminī |
admoveāminī |
admovēminī! |
admovēbāminī |
admovērēminī |
admovēbiminī |
— |
| III. plur. |
admoventur |
admoveantur |
|
admovēbantur |
admovērentur |
admovēbuntur |
admoventor! |
Close
More information Thema, Vox activa ...
| Thema |
Vox activa |
| admōv- |
Tempus perfectum |
plusquam perfectum |
futurum exactum |
| Persona |
indicativ. |
coniunct. |
indicativ. |
coniunct. |
| I. sing. |
admōvī |
admōverim |
admōveram |
admōvissem |
admōverō |
| II. sing. |
admōvistī |
admōveris |
admōverās |
admōvissēs |
admōveris |
| III. sing. |
admōvit |
admōverit |
admōverat |
admōvisset |
admōverit |
| I. plur. |
admōvimus |
admōverimus |
admōverāmus |
admōvissēmus |
admōverimus |
| II. plur. |
admōvistis |
admōveritis |
admōverātis |
admōvissētis |
admōveritis |
| III. plur. |
admōvērunt |
admōverint |
admōverant |
admōvissent |
admōverint |
Close
Verbum infinitum
More information Modus, infinitivus ...
| Modus |
infinitivus |
participium |
| Tempus |
praesens |
perfectum |
futurum |
praesens |
perfectum |
futurum |
Vox activa |
admovēre |
admōvisse |
admōtūrum, -am, -um esse |
admovēns |
|
admōtūrus, -a, -um |
Vox passiva |
admovērī |
admōtum, -am, -um esse |
admōtum īrī |
|
admōtus, -a, -um |
|
|
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum |
| admovendī |
admovendus, -a, -um |
admōtum |
admōtū |
Close
Dictiones collatae
Composita
- āmoveō, āmovēre
- commoveō, commovēre
- dēmoveō, dēmovēre
- dīmoveō, dīmovēre
- ēmoveō, ēmovēre
- obmoveō, obmovēre, ommoveō
- permoveō, permovēre
- praemoveō, praemovēre
- prōmoveō, prōmovēre
- removeō, removēre
- sēmoveō, sēmovēre
- submoveō, submovēre
- trānsmoveō, trānsmovēre
Translationes
Movere ad locum
|
|
|
- Germanice: heranbewegen (de), heranbringen (de)
|