aequant

Discretiva

aequant dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aequant	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	aequō (aequāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈae̯.kwant/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·quant — morphologica: aequ-ant

Loci

Titus Livius -58/+17

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Marcus Manilius fl. 14

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Nulla ingenia tam prona ad invidiam sunt quam eorum qui genus ac fortunam suam animis non aequant, quia virtutem et bonum alienum oderunt. Extemplo consilium mittendi Hannibalis, quod unum in principio belli utiliter cogitatum erat, abiectum est. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

class.

• Idem in hac magna re publica fit; boni viri laborant, impendunt, impenduntur et volentes quidem; non trahuntur a fortuna, sequuntur illam et aequant gradus. Si scissent, antecessissent. —De providentia Senecae ^[3][2]

class.

• serpentem magnis Ophiuchus nomine gyris

dividit et torto cingentem corpore corpus,

explicet ut nodos sinuataque terga per orbes.

respicit ille tamen molli cervice reflexus

et redit effusis per laxa volumina palmis.

semper erit, paribus bellum quia viribus aequant. —Astronomicon M. Manilii ^[4][2]

saec. I.

• Opera rustica huius intervalli: terram iterare, arbores circumfodere aut, ubi aestuosa regio poscat, adcumulare – germinantia nisi in solo luxurioso fodienda non sunt –, seminaria purgare sarculo, messem hordeaciam facere, aream messi praeparare, Catonis sententia amurca temperatam, creta Vergili operosius. maiore ex parte aequant tantum et fimo bubulo dilutiore inlinunt. id satis ad pulveris remedium videtur. —Naturalis historia Plinii ^[5][2]

Fontes