aequo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈae̯.kwoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·quō — morphologica: aequ-o

Notatio

← Latine: aequus

Verbum transitivum

aestĭm|ō, -āre, -āvī, -ātum

1. Efficere aliquid aequalem alii esse.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
aequ-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	aequō	aequem		aequābam	aequārem	aequābō
II. sing.	aequās	aequēs	aequā!	aequābās	aequārēs	aequābis	aequātō!
III. sing.	aequat	aequet		aequābat	aequāret	aequābit	aequātō!
I. plur.	aequāmus	aequēmus		aequābāmus	aequārēmus	aequābimus
II. plur.	aequātis	aequētis	aequāte!	aequābātis	aequārētis	aequābitis	aequātōte!
III. plur.	aequant	aequent		aequābant	aequārent	aequābunt	aequantō!
Thema	Vox passiva
aequ-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	aequor	aequer		aequābar	aequārer	aequābor
II. sing.	aequāris	aequēris	aequāre!	aequābāris	aequārēris	aequāberis	aequātor!
III. sing.	aequātur	aequētur		aequābātur	aequārētur	aequābitur	aequātor!
I. plur.	aequāmur	aequēmur		aequābāmur	aequārēmur	aequābimur
II. plur.	aequāminī	aequēminī	aequāminī!	aequābāminī	aequārēminī	aequābiminī	—
III. plur.	aequantur	aequentur		aequābantur	aequārentur	aequābuntur	aequantor!

Thema	Vox activa
aequāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	aequāvī	aequāverim	aequāveram	aequāvissem	aequāverō
II. sing.	aequāvistī	aequāveris	aequāverās	aequāvissēs	aequāveris
III. sing.	aequāvit	aequāverit	aequāverat	aequāvisset	aequāverit
I. plur.	aequāvimus	aequāverimus	aequāverāmus	aequāvissēmus	aequāverimus
II. plur.	aequāvistis	aequāveritis	aequāverātis	aequāvissētis	aequāveritis
III. plur.	aequāvērunt	aequāverint	aequāverant	aequāvissent	aequāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	aequāre	aequāvisse	aequātūrum, -am, -um esse	aequāns		aequātūrus, -a, -um­
Vox passiva	aequārī	aequātum, -am, -um esse	aequātum īrī		aequātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
aequandī		aequandus, -a, -um			aequātum	aequātū

Dictiones collatae

• aequē, aequipār, aequiter
• aequibilis
• aequitās
• aequor, aequoris

Collocationes

• frontem aequare
• solo aequare

Dictiones derivatae

• aequālis, aequāle, aequāliter, aequālitās
• aequāmen
• aequāmentum
• aequātiō
• aequātor

Composita

• adaequō, adaequāre
• coaequō, coaequāre
• exaequō, exaequāre
• inaequō, inaequāre
• peraequō, peraequāre

Translationes

Efficere aliquid aequalem alii esse	dilatare ▼

Efficere aliquid aequalem alii esse	collabi ▲

Anglice: make equal to something else (en), level (en), smooth (en), line up (en) Francogallice: égaliser (fr), niveler (fr), aplanir (fr) Germanice: gleichmachen (de), einebnen (de), ausgleichen (de), planieren (de), begradigen (de) Italice: spianare (it), levigare (it), appianare (it)

Discretiva

aequo dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
aequō	casus dativus singularis · genus masculinum	adiectivi aequus
aequō	casus dativus singularis · genus neutrum	adiectivi aequus
aequō	casus ablativus singularis · genus masculinum	adiectivi aequus
aequō	casus ablativus singularis · genus neutrum	adiectivi aequus
aequō	casus dativus singularis	substantivi aequum
aequō	casus ablativus singularis	substantivi aequum

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈae̯.kwoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·quō — morphologica: aequ-o

Loci

Albius Tibullus -54/-19	Marcus Terentius Varro -47…-45	Vitruvius ca. -30/-22	Aulus Cornelius Celsus fl. 30	L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70	Petronius Arbiter ca. 14-66	Phaedrus opus ca. 30-50	Plinius minor 61-113	Decimus Iunius Iuvenalis 100-128	Apuleius ca. 125-170	Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430	Isidorus Hispalensis 560-636
class.	class.	class.	class.	I	I	I	I	II	II	IV	VII

Latinitas Romana

class.

• Haec Amor et maiora valet. sed poscite Bacchi

Munera: quem vestrum pocula sicca iuvant?

Convenit ex aequo nec torvus Liber in illis,

Qui se quique una vina iocosa colunt.

Convenit iratus nimium nimiumque severos:

Qui timet irati numina magna, bibat. —Elegiarum libri II Tibulli ^[1][2]

class.

• Tum ita subigendum, ut minutatim adsuefaciant et ut tironem cum veterano adiungant (imitando enim facilius domatur), et primum in aequo loco et sine aratro, tum eo levi, principio per harenam aut molliorem terram. —De agricultura Varronis ^[3][2]

class.

• ex eo etiam videntur civitates Graecorum fecisse, quemadmodum cubitus est sex palmorum, in drachma, qua nummo uterentur, aereos signatos uti asses ex aequo sex, quos obolos appellant, quadrantesque obolorum, quae alii dichalca, nonnulli trichalca dicunt, pro digitis viginti quattuor in drachma constituisse. —De architectura Vitruvii ^[4][2]

class.

• Nam cibus inter principia non nisi umidus dari debet: ubi ulcus purgatum est, ex media materia: holera et salsamenta semper aliena sunt. Potione opus est modica: nam si parum bibitur, accenditur vulnus, et vigilia urguet et vis corporis minuitur: si plus aequo adsumitur, subinde vesica impletur eoque inritatur. —De Medicina Celsi ^[5]

saec. I.

• Papulae ferventissimo sole usque eo strigile raduntur, quoad eliciatur sanguis. Tum ex aequo miscentur radices agrestis hederae, sulfurque et pix liquida cum alumine. Eo medicamine praedicta vitia curantur. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[6]

saec. I.

• Hinc primum hilaritas nostra turbata est; nam cum puer non inspeciosus inter novos intrasset ministros, invasit eum Trimalchio et osculari diutius coepit. Itaque Fortunata, ut ex aequo ius firmum approbaret, male dicere Trimalchioni coepit et purgamentum dedecusque praedicare, qui non contineret libidinem suam. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[7][2]

saec. I.

• Ferendum esse aequo animo quicquid acciderit.

Equum ex quadriga multis palmis nobilem

Abegit quidam et in pistrinum vendidit.

Productus ad bibendum cum foret a molis,

In circum aequales ire conspexit suos,

Ut grata ludis redderent certamina.

Lacrimis obortis: «Ite felices» ait;

«Celebrate sine me cursu sollemnem diem;

Ego quo scelesta furis attraxit manus,

Ibi sorte tristi fata deflebo mea.» —Fabulae Phaedri ^[8]

saec. I.

• Superest ut coheredes aequo animo ferant separatim me vendidisse, quod mihi licuit omnino non vendere. —Epistulae Plini minoris ^[9]

Latinitas postclassica

saec. II.

• ponamus nimios gemitus. flagrantior aequo

non debet dolor esse viri nec volnere maior.

tu quamvis levium minimam exiguamque malorum

particulam vix ferre potes spumantibus ardens

visceribus, sacrum tibi quod non reddat amicus

depositum? stupet haec qui iam post terga reliquit

sexaginta annos Fonteio consule natus? —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[10][2]

saec. II.

• Quae electio tam gravis feminae cur mihi crimini potius quam honori danda sit, non reperio; nisi tamen miror quod Aemilianus et Rufinus id iudicium mulieris aegre ferant, cum hi, qui Pudentillam in matrimonium petiverunt, aequo animo patiantur me sibi praelatum. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[11]

saec. IV.

• Sed si hoc propter utriusque aut alterius nostrum infirmitatem minus pro voluntate successerit, vel nos ipsi alias sereniores id investigabimus, vel intelligentioribus investiganda deferemus, vel aequo animo latere patiemur: non tamen ideo ista certiora de manibus debemus amittere. —De musica Augustini ^[12]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Prima autem figura huius artis punctus est, cuius pars nulla est. Secunda linea, praeter latitudinem longitudo. Recta linea est, quae ex aequo in suis punctis iacet. Superficies vero, quod longitudines et latitudines solas habet. Superficiei vero fines lineae sunt, quorum formae ideo in superioribus decem figuris positae non sunt, quia inter eas inveniuntur. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[13][2]

Fontes

5. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, XXVII. [5] — aequo
6. Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber sextus. Caput XXXI. [2]  — aequo
8. Phaedrus Augusti libertus, Liber Fabularum. (Bibliotheca Augustana): Appendix Perottina, XXI. Equus quadrigalis in pistrinum venumdatus. — aequo
9. Gaius Plinius Caecilius Secundus - Epistularum libri decem. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus, Epistula 11, [7] — aequo
11. Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 4. Sectio 71. Versus 2 — aequo
12. Aurelius Augustinus Hipponensis, De musica. (Universitas Turicensis): Liber sextus. Caput V, p. 8. — aequo