aequare

Discretiva

aequare dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aequāre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	aequō (aequāre)
aequāre	—	praesens	activa	infinitivus	aequō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯ˈkwaːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·quā·re — morphologica: aequ-are

Loci

Quintus Horatius Flaccus -65/-8

Titus Livius -58/+17

P. Ovidius Naso -42…+18

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

P. Cornelius Tacitus ca. 116

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Nondum subacta ferre iugum valet

cervice, nondum munia conparis

aequare nec tauri ruentis

in venerem tolerare pondus. —Carminum libri IV Q. Horatii Flacci ^[1][2]

class.

• Et postquam primo aequare, mox superare etiam est visus, pars tribunorum plebis negare rationem eius habendam esse, quod duos simul unus magistratus, praesertim curules, neque capere posset nec gerere; pars legibus eum solvi aequum censere, ut quem vellet praetorem creandi populo potestas fieret. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3]

class. (ca. 2-8)

• quippe sonant clamore viri, stridore rudentes,

undarum incursu gravis unda, tonitribus aether.

fluctibus erigitur caelumque aequare videtur

pontus et inductas aspergine tangere nubes;

et modo, cum fulvas ex imo verrit arenas,

concolor est illis, Stygia modo nigrior unda,

sternitur interdum spumisque sonantibus albet. —Metamorphoses Ovidii Nasonis ^[4][2]

class.

• Numquam in turpitudinem nostram reditura tribuamus. Cum summa amicitiae sit amicum sibi aequare, utrique simul consulendum est. —De beneficiis Senecae ^[5]

saec. I.

• Feriis autem ritus maiorum etiam illa permittit: far pinsere, faces incidere, candelas sebare, vineam conductam colere, piscinas, lacus, fossas veteres tergere et purgare, prata sicilire, stercora aequare, faenum in tabulata componere, fructus oliveti conductos cogere, mala, pira, ficos pandere, caseum facere, arbores serendi causa collo vel mulo clitellario adferre; sed iuncto advenere non permittitur nec adportatas serere neque terram aperire neque arborem conlucare, sed ne sementem quidem administrare, nisi prius catulo feceris, nec faenum secare aut vincire aut vehere; ac ne vindemiam quidem cogi per religiones pontificum feriis licet nec ovis tondere, nisi si catulo feceris. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[6][2]

saec. I.

• Nam qui hoc agit ut prior sit, forsitan, etiamsi non transierit, aequabit. Eum vero nemo potest aequare, cuius vestigiis sibi utique insistendum putat; necesse est enim semper sit posterior qui sequitur. —Institutio oratoria Quintiliani ^[7]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Monstro voluptatem egregiam, cui nulla theatra,

nulla aequare queas praetoris pulpita lauti,

si spectes quanto capitis discrimine constent

incrementa domus, aerata multus in arca

fiscus et ad vigilem ponendi Castora nummi,

ex quo Mars Ultor galeam quoque perdidit et res

non potuit servare suas. ergo omnia Florae

et Cereris licet et Cybeles aulaea relinquas:

tanto maiores humana negotia ludi. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[8][2]

saec. II.

• sed tum Paulinus Suetonius obtinebat Britannos, scientia militiae et rumore populi qui neminem sine aemulo sinit, Corbulonis concertator, receptaeque Armeniae decus aequare domitis perduellibus cupiens. —Annales P. Cornelii Taciti ^[9][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Iam cum in natura sit definitum minimum, neque secundum actum neque secundum rationem circulo quadratum, immo nec quadratum pentagono, neque triangulum quadrato, neque tandem figurae ullam speciem cum alterius speciei figura possibile est aequare; alius enim laterum numerus alium quoque partium ordinem atque numerum exquirit. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni ^[10][2]

Fontes

3. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXXIX, caput 39, [3] — aequare
5. Lucius Annaeus Seneca - De beneficiis. (The Latin Library):  Tomus / Liber 2. 15, versus 1 — aequare
7. Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber decimus, II. [10] — aequare