aequari

Discretiva

aequari dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
aequārī	—	praesens	passiva	infinitivus	aequō (aequāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯ˈkwaːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ae·quā·rī — morphologica: aequ-ari

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Velleius Paterculus ca. -20/+35

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Plinius minor 61-113

P. Cornelius Tacitus ca. 116

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed tu sapientiam maiorum in illo vide: concessa plebei a patribus ista potestate arma ceciderunt, restincta seditio est, inventum est temperamentum, quo tenuiores cum principibus aequari se putarent, in quo uno fuit civitatis salus. —De legibus Ciceronis ^[1][2]

class.

• C. Terentio Varroni, quem sui generis hominem, plebi insectatione principum popularibusque artibus conciliatum, ab Q. Fabi opibus et dictatorio imperio concusso aliena invidia splendentem, volgus extrahere ad consulatum nitebatur, patres summa ope obstabant, ne se insectando sibi aequari adsuescerent homines. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3]

class.

• Et ut primo ad consequendos quos priores ducimus accendimur, ita ubi aut praeteriri aut aequari eos posse desperavimus, studium cum spe senescit, et quod adsequi non potest, sequi desinit et velut occupatam relinquens materiam quaerit novam, praeteritoque eo, in quo eminere non possumus, aliquid, in quo nitamur, conquirimus, sequiturque ut frequens ac mobilis transitus maximum perfecti operis impedimentum sit. —Historiae Romanae Vellei ^[4][2]

class.

• Deinde omnium parentium unum erat beneficium, itaque aestimari semel potuit; alia diversa sunt, dissimilia, infinitis inter se intervallis distantia; itaque sub nullam regulam cadere potuerunt, cum aequius esset omnia relinqui quam omnia aequari. —De beneficiis Senecae ^[5][2]

saec. I.

• alii summam fulgoris Armenia colori pigmentorum aequari credunt, alii sulpuris ardentis flammae aut ignis oleo accensi. magnitudo abellanam nucem aequat, insignis etiam apud nos historia, siquidem exstat hodieque huius generis gemma, propter quam ab Antonio proscriptus est Nonius senator, filius Strumae Noni eius, quem Catullus poeta in sella curuli visum indigne tulit, avusque Servili Noniani, quem consulem vidimus. ille proscriptus fugiens hunc e fortunis omnibus anulum abstulit secum. —Naturalis historia Plinii ^[6]

saec. I.

• At non historia cesserit Graecis, nec opponere Thucydidi Sallustium verear, neque indignetur sibi Herodotus aequari T. Livium, cum in narrando mirae iucunditatis clarissimique candoris, tum in contionibus supra quam enarrari potest eloquentem; ita quae dicuntur omnia cum rebus tum personis accommodata sunt; adfectus quidem, praecipueque eos qui sunt dulciores, ut parcissime dicam, inemo historicorum commendavit magis. —Institutio oratoria Quintiliani ^[7]

saec. I.

• notatum a senatu in senatu sedere, ipsisque illis a quibus sit notatus aequari; summotum a proconsulatu quia se in legatione turpiter gesserat, de proconsulibus iudicare, damnatumque sordium vel damnare alios vel absolvere! —Epistulae Plini minoris ^[8][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• nam Tiberius haud umquam domui Germanici mitis, tum vero aequari adulescentes senectae suae impatienter indoluit accitosque pontifices percontatus est num id precibus Agrippinae aut minis tribuissent. —Annales P. Cornelii Taciti ^[9][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Sicut enim ex primis partibus triangulus, quem ex tribus minimis constituo, differt ab ex primis partibus quadrangulo quod ex quatuor minimis compono, ita numquam de consequentibus triangulus ullus ulli quadrangulo vel alteri figurae poterit aequari. —De triplici minimo et mensura Iordani Bruni ^[10][2]

saec. XIX.

• Etenim infinitum neque compositum esse potest, neque simplex. Compositum igitur corpus non erit infinitum, si elementa sint numero finita. Necesse enim est, semper contraria esse plura et inter se aequari, nec esse unum eorum infinitum. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[11][2]

Fontes

3. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXII, caput 34, [2] — aequari
6. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXXVII, cap. 21, [81] — aequari
7. Marcus Fabius Quintilianus, Institutionis oratoriae libri XII. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIV). Liber decimus, I. [101] — aequari