aestimandi

Discretiva

aestimandi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
aestimandī	—	—	activa	gerundium­	genitivo	aestimō (aestimāre)

Forma	Modus flexurae	originis
aestimandī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi aestimandus
aestimandī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi aestimandus
aestimandī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi aestimandus
aestimandī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi aestimandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ae̯stiˈmandiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: aes·ti·man·dī — morphologica: aestim-and-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (44 a.C.n.)

• Qui neglegendi quidem non sunt, sed alio quodam modo aestimandi; aliter amicitiae stabiles permanere non possunt. Disparis enim mores disparia studia sequuntur, quorum dissimilitudo dissociat amicitias; nec ob aliam causam ullam boni improbis, improbi bonis amici esse non possunt, nisi quod tanta est inter eos, quanta maxima potest esse, morum studiorumque distantia. —Laelius de amicitia Ciceronis ^[1]

class.

• Plura aliquis accepit, maiora, frequentiora; non tamen victus est. Beneficia fortasse beneficiis victa sunt, si inter se data et accepta computes; si dantem et accipientem comparaveris, quorum animi et per se aestimandi sunt, penes neutrum erit palma. —De beneficiis Senecae ^[2][3]

Fontes

1. Marcus Tullius Cicero - Laelius de amicitia. (The Latin Library): XX. [74] — aestimandi