agitabo

Discretiva

agitabo dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitābō	prima singularis	futurum	activa	indicativus	agitō (agitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /agiˈtaːboː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tā·bō — morphologica: agit-abo

Loci

Publius Vergilius Maro -70/-19

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class. (ca. 37-30 a.Ch.n.)

• in medio mihi Caesar erit templumque tenebit:

illi victor ego et Tyrio conspectus in ostro

centum quadriiugos agitabo ad flumina currus.

cuncta mihi Alpheum linquens lucosque Molorchi

cursibus et crudo decernet Graecia caestu. —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis ^[1][2]

Fontes