agitantium

Discretiva

agitantium dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
agitantium	casus genitivus pluralis	participii agitāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /a.giˈtan.ti.um/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tan·ti·um — morphologica: agit-ant-ium

Loci

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105–110 p.C.n.)

• Sed Agrippina quo vim suam sociis quoque nationibus ostentaret in oppidum Vbiorum, in quo genita erat, veteranos coloniamque deduci impetrat, cui nomen inditum e vocabulo ipsius. ac forte acciderat ut eam gentem Rhenum transgressam avus Agrippa in fidem acciperet. Isdem temporibus in superiore Germania trepidatum adventu Chattorum latrocinia agitantium. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[1][2]

Fontes