agitans

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈa.gi.taːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tāns — morphologica: agit-ans

Notatio

← Latine: agitō (agitāre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitāns	—	praesens	activa	participium	agitō (agitāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	agitāns	agitāns	agitāns	nom.	agitantēs	agitantēs	agitantia
gen.	agitantis	agitantis	agitantis	gen.	agitantium	agitantium	agitantium
dat.	agitantī	agitantī	agitantī	dat.	agitantibus	agitantibus	agitantibus
acc.	agitantem	agitantem	agitāns	acc.	agitantēs agitantīs	agitantēs agitantīs	agitantia
abl.	agitante agitantī	agitante agitantī	agitante agitantī	abl.	agitantibus	agitantibus	agitantibus
voc.	agitāns	agitāns	agitāns	voc.	agitantēs	agitantēs	agitantia

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: driving into motion (en), agitating (en), impelling (en) Germanice: antreibend (de), agitierend (de), vorantreibend (de)

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

Vitruvius ca. –80…–15

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ecce alius cursor (atque horum somniorum et talium plenus est Chrysippi liber, plenus Antipatri; sed ad cursorem redeo): ad interpretem detulit aquilam se in somnis visum esse factum. At ille: “Vicisti; ista enim avi volat nulla vehementius.” Huic eidem Antipho “Baro,” inquit, “victum te esse non vides? Ista enim avis insectans alias avis et agitans semper ipsa postrema est.” —De divinatione Ciceronis ^[1][2]

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Quemadmodum etiam navis onerariae maximae gubernator ansam gubernaculi tenens, qui οιαξ a Graecis appellatur, una manu momento per centrum ratione pressionibus aptis agitans, versat eam amplissimis et inmanibus mercis et penus ponderibus oneratam. —De architectura Vitruvii ^[3][2]

Fontes