agitat

Discretiva

agitat dictio est in variis linguis:

• Catalane: agitat
• Dacoromane: agitat

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitat	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	agitō (agitāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈagitat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·gi·tat — morphologica: agit-at

Dacoromane

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
agitat	—	perfectum	—	participium	agita

Appellatio pronuntiatusque

API: /ad͡ʒiˈtat/

Syllabificatio phonetica: a·gi·tat — morphologica: agit-at

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Publius Vergilius Maro -70/-19

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sua quemque fraus et suus terror maxime vexat, suum quemque scelus agitat amentiaque adficit, suae malae cogitationes conscientiaeque animi terrent; hae sunt impiis adsiduae domesticaeque Furiae quae dies noctesque parentium poenas a consceleratissimis filiis repetant. —Pro Sex. Roscio Amerino oratio Ciceronis ^[1][2]

class. (ca. 29-19 a.Ch.n.)

• Principio caelum ac terras camposque liquentis

lucentemque globum Lunae Titaniaque astra

spiritus intus alit, totamque infusa per artus

mens agitat molem et magno se corpore miscet. —Aeneidos libri XII P. Vergilii Maronis ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Cum a nobis regeretur, ad magistros itabat; ab iis nunc magna fugela in ganeum fugit, amicos serios aspernatur, cum adulescentulis postremissumis inter scorta et pocula puer hoc aevi convivium agitat. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[4][2]

Fontes