amicitiae

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Discretiva

amicitiae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

More information Forma, Modus flexurae ...

Appellatio pronuntiatusque

API: /amiːˈki.ti.ae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: a·mī·ci·ti·ae — morphologica: amiciti-ae
Remove ads

Loci

M. Tullius Cicero
-106…-43		T. Lucretius Carus
–95…–55		Gaius Valerius Catullus
-87…-54		Titus Livius
-58/+17		Petronius Arbiter
ca. 14-66		Marcus Valerius Martialis
40-103		C. Plinius Secundus
23-79		Quintus Curtius Rufus
ca. 50		P. Cornelius Tacitus
ca. 116		Apuleius ca. 125-170Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430		Ulco Cats Bussemaker
1810–1865
class.class.class.class.IIIIIIIIIVXIX

Latinitas Romana

class.

  • praeclare enim Epicurus his paene verbis: ‘Eadem’, inquit, ‘scientia confirmavit animum, ne quod aut sempiternum aut diuturnum timeret malum, quae perspexit in hoc ipso vitae spatio amicitiae praesidium esse firmissimum.’ —De finibus Ciceronis [1]

class.

  • Nec me animi fallit Graiorum obscura reperta
difficile inlustrare Latinis versibus esse,
multa novis verbis praesertim cum sit agendum
propter egestatem linguae et rerum novitatem;
sed tua me virtus tamen et sperata voluptas
suavis amicitiae quemvis efferre laborem
suadet et inducit noctes vigilare serenas
quaerentem dictis quibus et quo carmine demum
clara tuae possim praepandere lumina menti,
res quibus occultas penitus convisere possis. —De rerum natura Lucretii [2][3]

class.

  • Iocundum, mea vita, mihi proponis amorem
hunc nostrum inter nos perpetuumque fore. -
di magni, facite, ut vere promittere possit,
atque id sincere dicat et ex animo,
ut liceat nobis tota perducere vita
aeternum hoc sanctae foedus amicitiae. —Carmina Catulli [4]

class.

  • Notitiamque eam brevi apud regem liberaliter dextereque obeundo officia in familiaris amicitiae adduxerat iura, ut publicis pariter ac privatis consiliis bello domique interesset et per omnia expertus postremo tutor etiam liberis regis testamento institueretur. —Ab urbe condita Titi Livii [5][3]

saec. I.

  • Quod si utique proclamabat facinore opus est, nudo ecce iugulum, convertite huc manus, imprimite mucrones. Ego mori debeo, qui amicitiae sacramentum delevi. —Satyricon T. Petronii Arbitri [6][3]

saec. I.

  • Pauper amicitiae cum sis, Lupe, non es amicae,
Et queritur de te mentula sola nihil.
Illa siligineis pinguescit adultera cunnis,
Convivam pascit nigra farina tuum;
Incensura nives dominae Setina liquantur,
Nos bibimus Corsi pulla venena cadi;
Empta tibi nox est fundis non tota paternis,
Non sua desertus rura sodalis arat;
Splendet Erythraeis perlucida moecha lapillis,
Ducitur addictus, te futuente, cliens;
Octo Syris suffulta datur lectica puellae,
Nudum sandapilae pondus amicus erit.
I nunc et miseros, Cybele, praecide cinaedos:
Haec erat, haec cultris mentula digna tuis. —Epigrammata M. Valerii Martialis [7]

saec. I.

  • at e contrario amicitiae exempla sunt, praeter illa quorum diximus societatem, ballaena et musculus, quando praegravi superciliorum pondere obrutis eius oculis infestantia magnitudinem vada praenatans demonstrat oculorumque vice fungitur. —Naturalis historia Plinii [8][3]

saec. I.

  • Hic, cum scripsissem ei pro iure tam familiaris usus atque amicitiae, qualis sors edita esset Iovis Hammonis oraculo, sustinuit rescribere, mihi se quidem gratulari, quod in numerum deorum receptus essem, ceterum misereri eorum, quibus vivendum esset sub eo, qui modum hominis excederet. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi [9]

Latinitas postclassica

saec. II.

  • nam haud procul tentorio eius non ignobilis barbarus cum telo repertus ordinem insidiarum seque auctorem et socios per tormenta edidit, convictique et puniti sunt qui specie amicitiae dolum parabant. —Annales P. Cornelii Taciti [10][3]

saec. II.

  • Ibi commodum Venerem lavantem natantemque propter assistens indicat adustum filium eius gravi vulneris dolore maerentem dubium salutis iacere, iamque per cunctorum ora populorum rumoribus conviciisque variis omnem Veneris familiam male audire, quod ille quidem montano scortatu tu vero marino natatu secesseritis, ac per hoc non voluptas ulla non gratia non lepos, sed incompta et agrestia et horrida cuncta sint, non nuptiae coniugales non amicitiae sociales non liberum caritates, sed enormis colluvies et squalentium foederum insuave fastidium. —Metamorphoseon libri XI Apulei [11]

saec. IV.

  • Ita enim iam sese habet humanum genus, ut aliis qui se non continent, non solum per nuptias occupatis, sed multis etiam per illicitos concubitus luxuriantibus, bono Creatore de malis eorum faciente quod bonum est, non desit numerositas prolis et abundantia successionis, unde sanctae amicitiae conquirantur. —De bono coniugali Augustini [12][3]

Latinitas nova

saec. XIX.

  • Nam ea quae sunt ab Empedocle supposita, non sunt causae; neque haec est amicitiae vel dissidii essentia; sed illius est coniungere, huius vero secernere. —Aristotelis Physica Bussemakeri [13][3]
Remove ads

Fontes

  1. [1]
    Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber primus. XX. [68] — amicitiae
  2. [2]
  3. [3]
  4. [4]
    Gaius Valerius Catullus, Carmina. 109. ad Lesbiam, versus 6 — amicitiae (Bibliotheca Augustana)
  5. [5]
  6. [6]
  7. [7]
    Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Universitas Turicensis): Liber nonus. II, versus 1 — amicitiae
  8. [8]
  9. [9]
    Quintus Curtius Rufus - Historiae Alexandri Magni. (Universitas Turicensis), Liber VI. Capitulum IX, [18] — amicitiae
  10. [10]
  11. [11]
    Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber V. Capitulum XXVIII. Versus 5 — amicitiae
  12. [12]
  13. [13]
Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads