arantibus

Discretiva

arantibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
arantibus	casus dativus pluralis	participii arāns
arantibus	casus ablativus pluralis	participii arāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈrantibus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·ran·ti·bus — morphologica: ar-ant-ibus

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• sicut hoc seritur sine ulla pudenda libidine, ad voluntatis nutum agricolarum obsequentibus manibus; honestiore in parentibus gignendorum desiderio filiorum, quam est implendorum in arantibus horreorum: ac deinde Creator omnipotens incontaminabili ubique praesentia et creatrice potentia de seminibus hominum prout vellet, quod et nunc facit, operaretur in femina, … —De nuptiis et concupiscentia Augustini ^[1][2]

Fontes