arans

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈaraːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·rāns — morphologica: ar-ans

Notatio

← Latine: arō (arāre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arāns	—	praesens	activa	participium	arō (arāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	arāns	arāns	arāns	nom.	arantēs	arantēs	arantia
gen.	arantis	arantis	arantis	gen.	arantium	arantium	arantium
dat.	arantī	arantī	arantī	dat.	arantibus	arantibus	arantibus
acc.	arantem	arantem	arāns	acc.	arantēs arantīs	arantēs arantīs	arantia
abl.	arante arantī	arante arantī	arante arantī	abl.	arantibus	arantibus	arantibus
voc.	arāns	arāns	arāns	voc.	arantēs	arantēs	arantia

Usus

Latinitas nova

saec. XVI.

• Et qui vertentes immania saxa iuvencos

Flectit arans, qua devictae Carthaginis arces

Procubuere iacentque infausto in litore turres 215

Eversae. Quantum illa metus, quantum illa laborum

Urbs dedit insultans Latio et laurentibus arvis! —De partu Virginis Iacobi Sannazarii (opus 1526). § 2, versus 214.

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: ploughing (en) Germanice: pflügend (de)