ararit

Discretiva

ararit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
arārit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	arō (arāre)
arārit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	arō (arāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /a'raːrit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·rā·rit — morphologica: ara[v-e]rit

Formae aliae

• arāverit

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (8-12 p.C.n.)

• sedulus occurram nautae, dictaque salute,

quid veniat, quaeram, quisve quibusve locis.

ille quidem mirum ni de regione propinqua

non nisi vicinas tutus ararit aquas.

fas quoque ab ore freti longaeque Propontidos undis

huc aliquem certo vela dedisse Noto.

rarus ab Italia tantum mare navita transit,

litora rarus in haec portubus orba venit. —Tristia Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes