aratum

Solum aratum Linguae multae ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Aratum.

Discretiva

aratum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
arātum	—	—	—	supinum­	accusativo	arō (arāre)

Forma	Modus flexurae	originis
arātum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii arātus
arātum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii arātus
arātum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii arātus
arātum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii arātus
arātum	casus accusativus singularis	substantivi arātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /aˈraːtum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: a·rā·tum — morphologica: arat-um

Loci

Marcus Terentius Varro -116…-27

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

Isidorus Hispalensis 560-636

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37 a.C.n.)

• Primo intervallo inter favonium et aequinoctium vernum haec fieri oportet. Seminaria omne genus ut serantur, putari arbusta, stercorari in pratis, circum vites ablacuari, radices quae in summa terra sunt praecidi, prata purgari, salicta seri, segetes sariri. Seges dicitur quod aratum satum est, arvum quod aratum necdum satum est, novalis, ubi satum fuit, antequam secunda aratione novatur rursus. —De agricultura Varronis ^[1][2]

saec. I.

• Iusta enim fieri nequeunt, cum induruit ager. Itaque siccitatibus censeo quod iam proscissum est iterare pluviamque opperiri, quae madefacta terra facilem nobis culturam praebeat. Sed iugerum talis agri quattuor operis expeditur; nam commode proseinditur duabus, una iteratur, tertiatur dodrante, in liram satum redigitur quadrante operae. Liras autem rustici vocant easdem porcas, cum sic aratum est ut inter duos latius distantes sulcos medius cumulus siccam sedem frumentis praebeat. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• solum, in quo seratur, elapidatum purgatumque subigitur autumno, mox aratum et occatum integitur crate iterum ac tertium, quinis diebus interpositis et fimo addito. poscit autem siccum sucosumque vel riguum. ita praeparato seritur mense Maio, alias pruinis obnoxia. —Naturalis historia Plinii ^[4][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Runcatio est a terra herbas evellere; nam rus terra est. Sulcus a sole vocatus quod proscissus solem capiat. Vervactum dictum quasi vere actum, id est verno aratum. Proscissio est aratio prima, cum adhuc durus ager est. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[5][2]

Fontes