aucto

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈau̯k.toː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: auc·tō — morphologica: auct-o

Verbum transitivum

auct|ō, -āre, -āvī, -ātum ^[1][2][3][4]

1. (Frequent.) vehementer augere, tota vi augere. ^[1]

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
auct-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	auctō	auctem		auctābam	auctārem	auctābō
II. sing.	auctās	auctēs	auctā!	auctābās	auctārēs	auctābis	auctātō!
III. sing.	auctat	auctet		auctābat	auctāret	auctābit	auctātō!
I. plur.	auctāmus	auctēmus		auctābāmus	auctārēmus	auctābimus
II. plur.	auctātis	auctētis	auctāte!	auctābātis	auctārētis	auctābitis	auctātōte!
III. plur.	auctant	auctent		auctābant	auctārent	auctābunt	auctantō!
Thema	Vox passiva
auct-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	auctor	aucter		auctābar	auctārer	auctābor
II. sing.	auctāris	auctēris	auctāre!	auctābāris	auctārēris	auctāberis	auctātor!
III. sing.	auctātur	auctētur		auctābātur	auctārētur	auctābitur	auctātor!
I. plur.	auctāmur	auctēmur		auctābāmur	auctārēmur	auctābimur
II. plur.	auctāminī	auctēminī	auctāminī!	auctābāminī	auctārēminī	auctābiminī	—
III. plur.	auctantur	auctentur		auctābantur	auctārentur	auctābuntur	auctantor!

Thema	Vox activa
auctāv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	auctāvī	auctāverim	auctāveram	auctāvissem	auctāverō
II. sing.	auctāvistī	auctāveris	auctāverās	auctāvissēs	auctāveris
III. sing.	auctāvit	auctāverit	auctāverat	auctāvisset	auctāverit
I. plur.	auctāvimus	auctāverimus	auctāverāmus	auctāvissēmus	auctāverimus
II. plur.	auctāvistis	auctāveritis	auctāverātis	auctāvissētis	auctāveritis
III. plur.	auctāvērunt	auctāverint	auctāverant	auctāvissent	auctāverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	auctāre	auctāvisse	auctātūrum, -am, -um esse	auctāns		auctātūrus, -a, -um­
Vox passiva	auctārī	auctātum, -am, -um esse	auctātum īrī		auctātus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
auctandī		auctandus, -a, -um			auctātum	auctātū

Translationes

Vehementer augere	dilatare ▼

Vehementer augere	collabi ▲

Anglice: augment greatly, continuously (en) Germanice: ständig vermehren (de), bereichern (de)

Discretiva

aucto dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
auctō	casus dativus singularis · genus masculinum	participii auctus
auctō	casus ablativus singularis · genus masculinum	participii auctus
auctō	casus dativus singularis · genus neutrum	participii auctus
auctō	casus ablativus singularis · genus neutrum	participii auctus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈau̯k.toː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: auc·tō — morphologica: auct-o

Loci

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

C. Plinius Secundus 23–79

Sextus Iulius Frontinus ca. 40–103

Demetrius Cantemir 1674–1723

antiq.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Asander quoque ex Lycia cum pari numero peditum et D equitibus venit. Totidem ex Syria Asclepiodorum sequebantur. Antipater Graecorum VIII milia, in quis DC equites erant, miserat. Itaque exercitu aucto ad ea, quae defectione turbata erant, componenda processit, interfectisque consternationis auctoribus quarto die ad flumen Oxum perventum est. Hic, quia limum vehit, turbidus semper, insalubris est potui. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[5][6]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• sed hae tantae tamque artifices argutiae a XV diebus paulatim desinunt, nec ut fatigatas possis dicere aut satiatas. mox aestu aucto in totum alia vox fit, nec modulata aut varia; mutatur et color. postremo hieme ipsa non cernitur. linguis earum tenuitas illa prima non est quae ceteris avibus. pariunt vere primo, cum plurimum, sena ova. —Naturalis historia Plinii ^[7][6]

saec. I.  (ca. 97 p.C.n.)

• Sentit hanc curam imperatoris piissimi Nervae principis sui regina et domina orbis in dies et magis sentiet salubritas eiusdem aucto castellorum, operum, munerum et lacuum numero. Nec minus ad privatos commodum ex incremento beneficiorum eius diffunditur; illi quoque qui timidi inlicitam aquam ducebant, securi nunc ex beneficiis fruuntur. Ne pereuntes quidem aquae otiosae sunt: alia munditiarum facies, purior spiritus, et causae gravioris caeli quibus apud veteres urbis infamis aer fuit, sunt remotae. —De aquaeductu urbis Romae Frontini ^[8][6]

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

• Congregantur autem in eo aerario, si pacata fuerint tempora, ad trecenta vel quadringenta imperialium millia, si vero novus princeps a porta mittatur, aut pristinus in sua dignitate novo diplomate confirmetur, quingenta fere imperialium millia colligi debent: quae omnia a miseris subditis ad explendam inexplebilem othmannicae aulae avaritiam quocunque modo corraduntur et extorquentur.

Unde in dies aucto calamitatum ac miseriarum numero, extremae desolationis imminet periculum. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir ^[9][6]

Fontes