auctori

Discretiva

auctori dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
auctōrī	casus dativus singularis · genus masculinum	substantivi auctor

Appellatio pronuntiatusque

API: /au̯kˈtoːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: auc·tō·rī — morphologica: auctor-i

Loci

C. Plinius Secundus 23–79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• te dicente legem agrariam, hoc est alimenta sua, abdicarunt tribus; te suadente Roscio theatralis auctori legis ignoverunt notatasque se discrimine sedis aequo animo tulerunt; te orante proscriptorum liberos honores petere puduit; tuum Catilina fugit ingenium; tu M. Antonium proscripsisti. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes