bibat

Discretiva

bibat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
bibat	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbibat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·bat — morphologica: bib-at

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Cum vero in summo incremento morbus est, utique non ante quartum diem, magna siti antecedente, frigida aqua copiose praestanda est, ut bibat etiam ultra satietatem. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• contra maius pondus attollere se non valet torqueturque sub terra. ob hoc et pavitur vestigiis. le<n>iter rigatur a solis occasu in trinis diebus, ut aequaliter bibat, donec erumpant. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, VII. [2c] — bibat
2. Vicicitatio: bibat.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 14, [74] — bibat