bibo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbiboː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·bō — morphologica: bib-o

Notatio

A radice Protindeuropaea *pi-pH₃-, a *peH₃(i)-.

Verbum transitivum

bib|ō, -ere, -ī, bibitum ^{[1][2][3][4][5][6]}

1. √ Liquidum haurire, ut exempli causa sitem exstinguere.

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
bib-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	bibō	bibam		bibēbam	biberem	bibam
II. sing.	bibis	bibās	bibe!	bibēbās	biberēs	bibēs	bibitō!
III. sing.	bibit	bibat		bibēbat	biberet	bibet	bibitō!
I. plur.	bibimus	bibāmus		bibēbāmus	biberēmus	bibēmus
II. plur.	bibitis	bibātis	bibite!	bibēbātis	biberētis	bibētis	bibitōte!
III. plur.	bibunt	bibant		bibēbant	biberent	bibent	bibuntō!
Thema	Vox passiva
bib-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	bibor	bibar		bibēbar	biberer	bibar
II. sing.	biberis	bibāris	bibere!	bibēbāris	biberēris	bibēris	bibitor!
III. sing.	bibitur	bibātur		bibēbātur	biberētur	bibētur	bibitor!
I. plur.	bibimur	bibāmur		bibēbāmur	biberēmur	bibēmur
II. plur.	bibiminī	bibāminī	bibiminī!	bibēbāminī	biberēminī	bibēminī	—
III. plur.	bibuntur	bibantur		bibēbantur	biberentur	bibentur	bibuntor!

Thema	Vox activa
bib-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	bibī	biberim	biberam	bibissem	biberō
II. sing.	bibistī	biberis	biberās	bibissēs	biberis
III. sing.	bibit	biberit	biberat	bibisset	biberit
I. plur.	bibimus	biberimus	biberāmus	bibissēmus	biberimus
II. plur.	bibistis	biberitis	biberātis	bibissētis	biberitis
III. plur.	bibērunt	biberint	biberant	bibissent	biberint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	bibere	bibisse	bibitūrum, -am, -um esse	bibēns		bibitūrus, -a, -um­
Vox passiva	bibī	bibitum, -am, -um esse	bibitum īrī		bibitus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
bibendī		bibendus, -a, -um			bibitum	bibitū

Dictiones collatae

• combibiōnēs
• merōbibus
• multibibus
• parvibibulus
• sēribibī

Dictiones derivatae

• bibaria
• bibāx
• biber
• Biberius
• Bibēsia
• bibilis
• bibitiō
• bibitor
• bibōsus

Composita

• adbibō, adbibere
• coimbibō, coimbibere
• combibō, combibere
• dēbibō, dēbibere
• ēbibō, ēbibere
• imbibō, imbibere
• interbibō, interbibere
• obbibō, obbibere
• perbibō, perbibere
• praebibō, praebibere
• rebibō, rebibere
• subbibō, subbibere
• superbibō, superbibere
• trānsbibō, trānsbibere

Translationes

Liquidum haurire	dilatare ▼

Liquidum haurire	collabi ▲

Anglice: drink (en) Dacoromane: bea (ro) Finnice: juoda (fi) Francogallice: boire (fr) Germanice: trinken (de) Islandice: drekka (is) Italice: bere (it) Lusitane: beber (pt) Ruthenice: пить (ru) impf ‎(pitʹ) Slovene: piti (sl) impf Suecice: dricka (sv) Turcice: içmek (tr)

Nomen substantivum

bĭb|ō, -ōnis masc. ^[7][8][9]

1. √ Homo qui consuete in perpotatione indulget.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	bibō	bibōnēs	I
gen.	bibōnis	bibōnum	II
dat.	bibōnī	bibōnibus	III
acc.	bibōnem	bibōnēs	IV
abl.	bibōne	bibōnibus	VI
voc.	bibō	bibōnēs	V

Translationes

Homo qui consuete in perpotatione indulget	dilatare ▼

Homo qui consuete in perpotatione indulget	collabi ▲

Anglice: drinker (en), drunkard (en) Germanice: Trinker (de) m, Zechbruder (de) m, Trunkenbold (de) m

Fontes

1. Participia bibitus et bibiturus seriori tantum aevo usuvenisse. Optimi enim scriptores dixerunt potus.
2. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 445 — “BĬBO, bĭbis, bĭbi, bĭbere, 3.”
3. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 338 — “1. bĭbo, bĭbi, ĕre, 3.(c'est du supin bibitum, autrement inusité, que sont dérivés les formes postérieures au siècle classique bĭbĭtūrus et bĭbĭtus, a, um.”
4. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 1. bibo, bibī (bibitum), ere (tom. 1, p. 820)
5. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — bibere
6. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — bibo
7. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 446 — “BĬBO, ōnis, m. 3. bibax.”
8. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. I, p. 338 — “2. bĭbo, ōnis, m.”
9. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — 2. bibo, ōnis, m. (1. bibo) (tom. 1, p. 822)