biberit

Discretiva

biberit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
biberit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	bibō (bibere)
biberit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbiberit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·be·rit — morphologica: bib-erit

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• neque enim est intellectus ullus in odore vel sapore; et aqua vinumque interemit salamandra ibi inmortua vel si omnino biberit unde potetur, item rana quam rubetam vocant. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber undecimus, cap. 116, [280] — biberit
2. Vicicitatio: biberit.