bibit

Discretiva

bibit dictio est in variis linguis:

• Indonesie: bibit

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
bibit	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	bibō (bibere)
bibit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	bibō (bibere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbibit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bi·bit — morphologica: bib-it

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed docendus aeger est, ubi febris quierit, protinus sitim quoque quieturam, longioremque accessionem fore, si quod ei datum fuerit alimentum: ita celerius eum desinere sitire, qui non bibit. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• Bibunt aves suctu, ex <i>is, quibus longa colla, intermittentes et capite resupinato velut infundentes sibi; porphyrio solus morsu bibit. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, VI. [1] — bibit
2. Vicicitatio: bibit.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber decimus, cap. 63, [129] — bibit