bini

Latine

II
Cardinalis:	duo
Ordinalis:	secundus
Adverbium:	bis
Distributivus:	bini
Proportionalis:	duplus
Multiplicativus:	duplex
Collectivus:	binio
I – II – III

bīnī

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈbiːniː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: bī·nī — morphologica: bin-i

Notatio

= Protindeuropaee *dvis-no-

Nomen adiectivum

bīn|ī, -ae, -a plur.

1. √ Duo pro quoque (adiectivum numerale distributivum).
2. Duo coniuncti. Ad pluralia tantum adhibetur, ut, bina castra, binae litterae.

Declinatio

numerale distributivum				numerale distributivum plurale
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	—	—	—	nom.	bīnī	bīnae	bīna
gen.	—	—	—	gen.	bīnōrum bīnûm	bīnārum	bīnōrum bīnûm
dat.	—	—	—	dat.	bīnīs	bīnīs	bīnīs
acc.	—	—	—	acc.	bīnōs	bīnās	bīna
abl.	—	—	—	abl.	bīnīs	bīnīs	bīnīs
voc.	—	—	—	voc.	bīnī	bīnae	bīna

Translationes

Duo pro quoque

Anglice: two (en) each

Germanice: je zwei (de)

Duo coniuncti

Anglice: two (en) at a time (en), double (en), pairwise (en)

Germanice: zwei (de) auf einmal (de), doppelt (de), als Paar (de), paarweise (de)