cantor

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkantor/(classice)
Syllabificatio phonetica: can·tor morphologica: cant-or

Notatio

Latine: canō (canere)

Nomen substantivum

cant|or, -ōris masc. [1][2][3][4][5]

  1. Qui cantat

Declinatio

More information m., sing. ...

Dictiones collatae

Synonyma

  1. cantātor

Composita

  • accentor

Translationes

More information Qui cantat ...
More information Qui cantat ...
Remove ads

Discretiva

cantor dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

More information Forma, Persona ...

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkantor/(classice)
Syllabificatio phonetica: can·tor morphologica: cant-or

Fontes

  1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 519 “CANTOR, ōris, m. 3.”
  2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. II, p. 31 “cantor, ōris, m. [cano]”
  3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — cantor, ōris, m. (cano) (tom. 1, p. 968)
  4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum)cantor
  5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum)cantor
Remove ads

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads