carmine

Solum carmine Linguae multae ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Carmine.

Discretiva

carmine dictio est in variis linguis:

• Anglice: carmine

Dictiones similes

• Finnice: karmine
• Francogallice: carminé

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
carmine	casus ablativus singularis	substantivi carmen

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkar.mi.ne/

(classice)

Syllabificatio phonetica: car·mi·ne — morphologica: carmin-e

Francogallice

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
carmine	prima singularis	praesens	activa	indicativus	carminer
carmine	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	carminer
carmine	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	carminer
carmine	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	carminer
carmine	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	carminer

Appellatio pronuntiatusque

API: [kaʁˈmin]

Syllabificatio phonetica: carmine — morphologica: carmin-e

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. nam me ipsum huc modo venientem convertebat ad sese Coloneus ille locus, cuius incola Sophocles ob oculos versabatur, quem scis quam admirer quemque eo delecter. Me quidem ad altiorem memoriam Oedipodis huc venientis et illo mollissimo carmine quaenam essent ipsa haec loca requirentis species quaedam commovit, inaniter scilicet, sed commovit tamen. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• quoque magis nullius non boni exempli fautor videretur, mulieri libertinae octingenta donavit, quod excruciata gravissimis tormentis de scelere patroni reticuisset. quas ob res inter reliquos honores decretus est ei clipeus aureus, quem quotannis certo die collegia sacerdotum in Capitolium ferrent, senatu prosequente nobilibusque pueris ac puellis carmine modulato laudes virtutum eius canentibus. decretum autem ut dies, quo cepisset imperium, Parilia vocaretur, velut argumentum rursus conditae urbis. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[3][2]

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• Eadem igitur opera accusent C. Catullum, quod Lesbiam pro Clodia nominarit, et Ticidam similiter, quod quae Metella erat Perillam scripserit, et Propertium, qui Cunthiam dicat, Hostiam dissimulet, et Tibullum, quod ei sit Plania in animo, Delia in versu. Et quidem C. Lucilium, quanquam sit iambicus, tamen improbarim, quod Gentium et Macedonem pueros directis nominibus carmine suo prostituerit. —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[4]

Fontes

4. Apuleius - Apologia sive Pro se de magia liber. (Bibliotheca Augustana): Pagina 1. Sectio 10. Versus 4 — carmine